คุณนางฟ้าในร้านหนังสือวันนั้น Ep. 7(cut)

Danhwi (cut)

            ลิ้นสากลากไปตามลำคอเล็กพลางดูดเม้มสร้างรอยไว้ด้วย มือที่รวบข้อมือเล็กยังไม่ปล่อยไปไหน แดฮวีหมดหนทางที่จะสู้ ปากบางเม้มไว้เพื่อป้องกันการถูกรุกล้ำ

            คังดาเนียลสัมผัสร่างกายบอบบางนั้นอย่างรุนแรง เอวบาง สะโพกนุ่มถูกบีบจนขึ้นรอยแดง ดวงตาเรียวดุสบเข้ากับดวงตาโตที่มองมาอย่างแข็งกร้าว มุมปากถูกยกขึ้น

            “อยากรู้จังว่าการข่มขืนนี่มันเป็นยังไง” กางเกงถูกปลดเข็มขัดออก ร่ายบางดิ้นพล่านแต่ก็ไม่อาจดิ้นหนีไปได้

            “คงจะสนุกน่าดู” ตรงกลางกางเกงยีนส์สีน้ำเงินนูนออกมา แดฮวีกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก ดวงตาโตเริ่มมีน้ำใสคลอ

            “ปล่อยผมไปเถอะ ขอร้อง” แดฮวีอ้อนวอนเมื่อดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุด น้ำตาเริ่มไหลลงมาช้าๆ แดเนียลมองภาพนั้นด้วยความสมเพช

            “รู้มั้ย ฉันทำให้ครอบครัวนายล่มจมได้อีกครั้งนะ อยากเป็นเมื่อก่อนมั้ย” เสียงอ่อนนุ่มทว่าแฝงด้วยความน่ากลัว แดฮวีตัวสั่น แดเนียลสอดขาเข้าตรงหว่างขาเล็กบดเบียดส่วนกลางเบาๆจนมันนูนออกมา

            “เป็นที่ระบายให้ฉันสิ เป็นของเล่น... ถ้านายไม่อยากให้พ่อแม่ฉิบหายเพราะความสอดรู้ของตัวเอง” ข้อมือถูกปล่อยออกช้าๆ ถ้าไม่ทำ พ่อแม่ของเขาอาจถูกคนๆนี้ฟ้อง...

            ร่างบางค่อยๆคุกเข่าลง มือค่อยรูดซิบช้าๆ กำท่อนเอ็นอวบออกมา แดฮวีกลืนน้ำลายลงคอ

            “กำไว้ทำไมละ อมสิ” ไหล่เล็กสะดุ้ง แดฮวีไม่เคยทำอะไรแบบนี้มาก่อน ถึงจะเคยมีแฟนเป็นผู้ชายมาก่อนก็เถอะ ลิ้นเล็กค่อยๆยื่นออกมาแตะลิ้นปลายช้าๆ ลากวน

            “ใช้มือด้วย อย่างนั้น” แดเนียลส่งเสียงคำรามออกมา มือเล็กรูดรั้งช้าๆ ส่วนหัวสัมผัสถึงความอ่อนนุ่มของลิ้น ความเสียวซ่านแล่นผ่านขึ้นมา

            “ช่วยตัวเองด้วย” มือเล็กรูดซิบลง กำท่อนเอ็นขนาดสมส่วนออกมาระบาย เป็นภาพที่น่าชอจัง

            แดฮวีพยายามรับส่วนนั้นเข้าปากให้มากที่สุด มันใหญ่เกินไปจึงเข้าได้แค่ส่วนครึ่ง มือเล็กรูดรั้ง หัวเล็กผงกขึ้นลง แดเนียลหยิบบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง

            แชะ!

            “!!!” ปากเล็กผละออกจากส่วนนั้น แดเนียลหัวเราะในลำคอ

            “อ๊ะๆ ถ้าตุกติกล่ะก็... ” มุมปากยกขึ้น มือแกว่งโทรศัพท์ไปมา แดฮวีสะกดกลั้นอารมณ์โกรธไว้

ปากเล็กใช้ฟันครูดไปกับส่วนลำ อย่างน้อยกับต้องมีเจ็บบ้างล่ะ

“ซี้ด... ไปเรียนมาจากไหนวะ ใช้ปากโคตรเก่งเลย” แดเนียลจับหัวเล็กไว้แล้วกระทั้นสะโพกเข้า ดวงตาโตน้ำตาคลอ มือเล็กจิกที่สะโพกแน่น แต่อยู่สะโพกแกร่งก็ผละออก

“ลุกขึ้นมา” ขาเล็กลุกขึ้นอย่างสั่นเทา แดฮวีถูกดันติดกำแพง กางเกงถูกถอดออก

ของเหลวถูกหยดใส่ช่องทางเล็ก

“อื้อ!” แดฮวีเม้มปากแน่น พยายามไม่ให้ส่งเสียงออกมา ภายในถูกรุกล้ำด้วยริ้วเรียวยาว

คับแน่น ลึก เจ็บ วูบวาบในท้อง ความรู้สึกผันแปรเป็นความว่างเปล่า สมองขาวโพลน แดฮวีใกล้จะเก็บเสียงไว้ไม่อยู่ ปลายนิ้วเรียวจี้โดนจุดจีสปอร์ต

“อ๊ะ! ฮื้ออ... เอามันออกไป!” มือเล็กกำหมัดแน่น ช่องทางตอดรัด แดเนียลกัดฟันกรอด

“อยู่นิ่งๆ ไม่งั้นรูปเธอถูกแพร่แน่” แดเนียลถอนนิ้วออก มือจับท่อนเอ็นดันลงไป

แดฮวีเกร็ง ความเจ็บแล่นปราด มือหันไปทุบแขนแกร่ง “เอามันออกไป!”

ท่อนเอ็นเข้าไปจนถึงครึ่งท่อน แดเนียลกลั้นใจแล้วดันลงไปจนสุด แขนถูกเล็บเล็กๆจิก ร่างสูงสูดปาก กระทั้นเข้าออกเบาๆ จูบตามแผ่นหลังเนียนไปจนถึงลาดไหล่ ตัวผอมแต่กลับนุ่มนิ่ม

อยากรุนแรงมากกว่านี้อีก

มือใหญ่คว้าหมับที่สะโพก ถอนแก่นกายออกจนสุดแล้วกระแทกเข้าไปใหม่ สะโพกสอบสวนกายเข้ากับช่องทางถี่รัว แดฮวีกัดปากจนเลือดซิบ น้ำตาคลอสองเบ้า ความรุนแรงยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดลง

สัมผัสจาบจ้วง คำพูดหยาบโลนต่างๆถูกปล่อยมา สมองขาวโพลน ร่างกายอ่อนยวบ แดฮวีคงล้มแน่ถ้าไม่มีคนข้างหลังประคองอยู่

แดเนียลสูดปาก มือฟาดลงไปที่ก้นกลมกลึงจนขึ้นรอยแดง สะโพกแกร่งสวนกายเข้าไม่หยุด เสียงเฉอะแฉะดังขึ้น แดเนียลมองช่องทางกับท่อนเอ็นที่เชื่อมต่อกัน อารมณ์พุ่งพล่าน แดเนียลเอื้อมมือไปรูดรั้งส่วนลำตัวสีชมพู แดฮวีหลุดเสียงออกมา ภายในตอดรัดแน่น

แดเนียลจับแดฮวีพลิกให้หันมา แดฮวีร้องไห้...

ไม่กล้าข่มขืนแล้วว่ะ

แขนแกร่งเข้าโอบกอดร่างเล็กเบาๆ มือใหญ่ลูบหัวเล็กอย่างอ่อนโยน

“ขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจ” หน้าอกถูกทุบรัว แดเนียลหงอยลงทันใด

“ออกไป ฮึก... ผมเกลียดคุณ” แดฮวีพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผลจึงทำได้แค่ก้มหน้าร้องไห้ภายในอ้อมกอดของคนตัวโต

“คังแดเนียล ผมเกลียดคุณ”

.

.

.

.

.

            คังแดเนียลออกไปแล้ว เหลือเพียงแค่แดฮวีที่มีเสื้อตัวใหญ่คลุมไว้ให้ มือเล็กบิดลูกบิดประตูหลังร้านแล้วเดินเข้าไป เปลี่ยนชุด ล้างเอาคราบน้ำตาออกไป ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ จัดการธุระเสร็จเรียบร้อยก็ออกไปทำงานต่อ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาบอกจีมินไปว่าพักผ่อนมา ทุกย่างก้าวมันปวดร้าว แดฮวีอดทนและทำงานตามปกติ

            คังแดเนียลยังอยู่ในร้าน แดฮวีเห็น เขายืนอยู่หน้าตู้น้ำ หยิบน้ำอัดลมแล้วเดินไปที่เคาท์เตอร์ แดฮวีมองแล้วก่นด่าคังแดเนียลในใจ

            “ขออย่าให้เจอกับคนเลวแบบนี้อีกเลย”

จบจ้า น้องหวีอย่าพึ่งเกลียดคุณแดนเค้าาาาาา คุณแดนเค้าทำไปเพราะโกรธ(รึอกหัก) น้องหวีไม่เกลียดน้าาาาา

คุณนางฟ้าในร้านหนังสือวันนั้น Ep.10(cut)

Ep.10(cut)

     ภายในห้องที่เงียบสงัด มี2ร่างที่กำลังเชื่อมต่อกันอยู่

     จองกุกลูบต้นขาขาวและบีบเคล้นหนักๆ สะโพกแกร่งก็สวนกายเข้ากับช่องทางสีหวานอย่างบ้าคลั่ง จีมินครางเสียงหวาน มือเล็กขยำเสื้อของร่างสูงแน่น ร่างกายอ่อนปวกเปียกไปหมด แผ่นหลังเนียนพิงลงกับกำแพงของห้องพักพนักงานแล้วกรีดเสียงออกมาอย่างไม่ต้องอายใคร เพราะยังไงก็ไม่มีคนได้ยินหรอก

     “จองกุก... อ๊ะ! พี่ไม่ไหว” ขาเล็กสั่นเทาอย่างน่าสงสาร จองกุกจับสะโพกนิ่มไว้เพื่อไม่ให้คนตัวเล็กล้ม ปากหยักพรมจูบไปตามหัวไหล่เล็ก สูดกลิ่นหอมอ่อนๆจากคนใต้ร่าง ไม่มีทีท่าว่าพายุลูกใหญ่จะสงบลงง่ายๆ

     ในเมื่อพายุถูกก่อขึ้นแล้วก็ต้องทำให้สงบ

      ร่างเล็กหวีดเมื่อภายในถูกจุดไวต่อสัมผัส น้ำตาคลอเต็มดวงตาโต จองกุกจับใบหน้าสวยให้หันมารับจูบ สองลิ้นพัวพันกันอย่างดูดดื่ม “ฮยอง...” ร่างสูงกระซิบเสียงแหบพร่า

      “ไปพร้อมกันนะครับ”

      คนตัวเล็กถูกจับหันมาด้านหน้าโดยที่ยังเชื่อมต่อกันอยู่ สองกายกอดรัดกัน พายุลูกใหญ่โหมกระหน่ำและสงบลง ร่างเล็กกระตุกและหอบหายใจอย่างหนัก แขนนุ่มนิ่มคล้องที่ลำคอแกร่งแล้วดึงมาจูบ เป็นเวลานานกว่าที่จะผละออกจากกัน “จีมินฮยอง”

     “จองกุกอา” ตาโตช้อนขึ้นมอง “ฮยองไม่เคยถึงจุดสุดยอดแบบนี้มาก่อนเลย” ใบหน้าหล่อขึ้นสีเมื่อคนตัวเล็กพูดแบบนั้น

     “แต่นายรุนแรงไปนะ ฮยองจะล้มหลายรอบแล้ว”

     “ห๊ะ? ข---ขอโทษนะครับที่รุนแรงเกินไป”

     “ไม่เป็นไรหรอก” ร่างเล็กถูกพาไปนั่งที่เก้าอี้ จองกุกสำรวจตามร่ายกายบอบบาง จัดการเช็ดตัวให้ ขณะที่กำลังสวมเสื้อเชิ้ตให้คนตัวเล็ก

     จองกุกสังเกตุเห็นรอยบนหลังอีกรอยหนึ่ง มันเป็นรอยคล้ายๆกับรอยฟาดด้วยอะไรซักอย่าง

     
     “แผลบนหลังนั่น...”

     “ฮืม ก็มาจากลูกค้าน่ะ” จองกุกอึ้ง ผู้จัดการเขาไม่รู้เลยหรอว่านางฟ้าคนนี้ถูกทำร้ายอย่างทารุณ

     “คนดีจังนะนายเนี่ย” จีมินพูดขึ้นเมื่อจองกุกส่งน้ำมาให้

     “แล้วคนอื่นเขาไม่ทำแบบนี้หรอครับ”

     “ไม่ล่ะ พอทำเสร็จเราก็แยกกันแต่งตัว หันไปอีกทีเขาก็วางเงินแล้วก็เดินออกไปแล้ว” จีมินยิ้ม แต่เป็นยิ้มที่มีความเศร้าอยู่ในนั้น
     “ลูกค้าที่เจอมา คิดแค่ว่าถ้าได้ระบายความต้องการนั้นออกไปก็พอ เลยไม่ค่อยทะนุถนอมร่างกายมากเท่าไหร่น่ะ”

     ความเงียบเข้ามาแทนที่ ไม่มีบทสนทนาเกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่ ทำไมกันนะ ร่างกายบอบบางนี้ถึงถูกทำร้ายอย่างนี้

     จองกุกเอื้อมมือไปจับมือเล็กช้าๆ

     “จีมินฮยอง”

     “ว่าไง”

     “ให้ผมได้ดูแลพี่นะ”

     จีมินเงียบไป ปากอิ่มเอ่ยประโยคหนึ่งออกมาช้าๆ

      “ฮืม ได้สิ”

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

[Jinhwi] Cute Boy.

Cute Boy (cut scene)

   “ฮ...แฮ่ก ฮยอง-อ๊ะ! พอก่อน” แดฮวีเชิดขึ้นเมื่อจมูกโด่งซุกไซร้ตรงคอ สัมผัสร้อนและเปียกแฉะบริเวณคอทำให้ร่างบางตัวอ่อนระทวย

      มือใหญ่เลื่อนไปที่หัวเข็มขัด นิ้วเรียวปลดมันออก ลิ้นร้อนยังคงดูดดึงผิวนุ่ม กางเกงยีนส์ถึงดึงออกไปพร้อมกับกางเกงชั้นใน เผยให้เห็นแท่งเนื้อสีชมพูที่กำลังชูชัน แดฮวีรีบปิดส่วนนั้นด้วยความเขินอาย

   “จะปิดทำไม”

   “ก็มันน่าอาย” ใบหน้าน่ารักแดงเถือกไปหมด

   “น่าอายตรงไหน” จินยองแกะมือเล็กออกแล้วมองสัดส่วนน่ารักนั้นอย่างหิวกระหาย

      ใบหน้าเล็กก้มลงไปครอบครองแท่งเนื้อนั้นช้าๆ

   “อ๊ะ! อื้อ!” กายเล็กบิดเร่า ความร้อนที่ครอบครองส่วนนั้นทำให้แดฮวีต้องรับยกมือขึ้นมาปิดปากเพื่อกลั้นเสียงน่าอายเอาไว้

      หัวเล็กขยับหัวขึ้นลงเป็นจังหวะ ปากร้อนผละออกจากส่วนปลายที่มีน้ำฉ่ำเยิ้มไหลออกมา ตาคมช้อนขึ้นมองคนตรงหน้า

      ทำไมแดฮวีถึงน่ารักแบบนี้นะ?

      อยากจะแกล้งแต่ก็ทำไม่ได้

      เพราะน่าสงสารเกินไป

      จินยองก้มลงครอบส่วนอ่อนไหวนั้นอีกครั้ง ลิ้นร้อนทั้นตวัดทั้งดูดดุนจนแดฮวีเผลอส่งเสียงน่าอายออกมา

   “อ๊ะ อ๊า ฮยอง ผมจะ...อ๊ะ!” น้ำขาวขุ่นถูกปล่อยมาภายในปากของจินยอง ร่างสูงกลืนมันลงไปและยังไม่ลืมที่จะเลียส่วนที่ไหลออกมาตรงมุมปากด้วย

   “ฮ-ฮยอง! จะกลืนลงไปทำไมล่ะครับ!?” คนตัวเล็กหน้าแดงอย่างปิดไม่มิดพลางทุบเข้าที่แขนของจินยองอย่างจัง แต่ไม่รูสึกอะไร คนอะไรแรงเท่ามด

      อย่างน้อยก็ทำให้ลืมเรื่องนั้นไปได้ แดฮวีคนน่ารักคนเดิมของเขากลับมาแล้ว

      จะไม่ขิงน้องเพราะน้องน่ารักอยู่แล้ว.

.

.

.

.

TBC

ปล. ตอนสั้นไปหน่อยเด้อ ขออภัยด้วยน้า

[Minwoon] Legs.(cut)

 “อึ...อื้อ~” ริมฝีปากได้รูปพรมจูบทั่วซอกคอขาวอย่างหิวกระหาย ตั้งแต่ที่มีอะไรกันครั้งล่าสุดก็ประมาณเดือนที่แล้วมั้ง แหงล่ะคิวแน่นเอี๊ยดขนาดนี้จะหาเวลามาเจอกันก็ลำบากอยู่

   “อ๊ะ! อื้อ~” กายเล็กบิดเร่าเมื่อริมฝีปากร้อนทาบทามลงบนยอดอกสีชมพูอ่อนที่ชูชันขึ้นมา ลิ้นร้อนทั้งดูดดุนเกี่ยวกระหวัดจนซองอุนแทบบ้า

   มือใหญ่สัมผัสที่สะโพกนิ่มของคนตัวเล็ก บีบคลึงเบาๆแต่เรียกเสียงครางออกมาแผ่วๆได้ ลูบไล้ลงไปจนถึงเรียวขาสวย ขาของซองอุนสวยเกินกว่าที่ผู้ชายปกติจะมี จมูกโด่งคลอเคลียต้นขาขาวเนียนก่อนจะลงรอยรักให้อีกฝ่าย แล้วลงรอยรักที่สองในบริเวณใกล้เคียง

   “อ๊ะ! ฮะ...แฮ่ก...อื้อ~” ซองอุนครางอย่างสุขสมกับสิ่งที่มินฮยอนมอบให้ ภายนอกแม้มินฮยอนจะอ่อนโยนแค่ไหน

      แต่เรื่อง’บนเตียง’นี่ดุเดือดยิ่งกว่าอะไร

   “ฮยองชอบมั้ยครับ?” ร่างสูงถามคนใต้ร่างพร้อมกับวนปลายนิ้วที่ช่องทางสีสวย

      แต่ไม่ต้องให้ตอบก็รู้อยู่แล้วแหละว่าชอบ

   มินฮยอนรู้จุดอ่อนทุกจุดในร่างกายของซองอุน และเขาก็รู้ดีด้วยว่าส่วนไหนที่จะทำให้คนตัวเล็กครางออกมา

   “อ๊าง~อื้อ~” ปลายนิ้วเรียวกดย้ำลงที่จุดเดิมซ้ำๆก่อนที่จะหยิบบางอย่างออกมาจากลิ้นชัก

      เจลหล่อลื่นถูกบีบใส่มือ มือใหญ่เลื่อนตำแหน่งลงไปที่เดิม

      ที่ๆจะพาเขาและคนใต้ร่างไปสู่สวรรค์

   “ฮยองผ่อนคลายหน่อยสิครับ”

   “ก็ทำแล้วไง”

   “มันแน่นอ่ะ”

   “ทำออกบ่อยมันจะไปแน่นได้ยังไงฟะ!”

   “ก็เราเว้นช่วงนานนี่นา”

   “เจ้าบ้า!” คนตัวเล็กมุดหน้ากับหมอนแน่น

   “ล้อเล่นน่า~ฮยองผ่อนคลายให้หน่อยสิครับ”

   “...อึ่ก...” นิ้วเรียวค่อยๆสอดเข้าไปในช่องทางสีหวานอย่างอ่อนโยน ถึงจะดุแต่ก็ไม่ได้ดุขนาดนั้นซะหน่อย

   “ฮ่า...ฮยองรัดแน่นจัง” มินฮยอนขยับนิ้วเรียวอย่างยากลำบากเนื่องช่องทางที่รัดแน่นเกินไป

      เว้นไปเดือนนึงรัดขนาดนี้เชียว

      สงสัยต้องทำบ่อยๆแล้วล่ะ

   “อ๊า...อ๊ะ! อั๊ง!” ซองอุนบิดกายเร่าเพราะนิ้วเรียวชักเข้าออกจนโดนจุดไวต่อสัมผัสไม่รู้กี่ครั้ง

      มินฮยอนถอนนิ้วออกแล้วเริ่มจัดการกับเสื้อผ้าของคนตรงหน้าและของตน

   “ฮยองผิวขาวจัง” มือใหญ่ลูบไล้ผิวขาวเนียนของคนใต้ร่างพร้อมกับบีบคลึงเบาๆพลางชักแท่งเนื้อใหญ่

      เจลหล่อลื่นถูกใช้งานอีกครั้ง แต่เป็นส่วนใหญ่ยักษ์ของมินฮยอนต่างหาก

      แท่งเนื้ออวบจ่อเข้าที่ช่องทางสีหวาน มินฮยอนกดส่วนปลายลงไปเล็กน้อยก่อนจะค่อยๆฝังตัวลงไปทีละน้อย

   “ฮะ...อ๊า...” แท่งเนื้อใหญ่ถูกฝังลงไปจนสุดโคน มินฮยอนสูดปากอย่างสุขสม สะโพกหนากระทั้นเบาๆ

   “อ๊ะ! ทำอะไรของก-แก อ๊ะ! น่ะ! ฮ๊ะ!” ซองอุนครางตามจังหวะที่ถูกกระแทก

      ร่างสูงยิ้มมุมปากน้อยก่อนจะบดสะโพกลงไปหนักๆ

   “อื้อ! อะ อ๊ะ!” ยิ่งบดเข้าไปหนักเท่าไหร่ เสียงครางก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น

      ชอบฮยองก็ตรงนี้แหละ

      ซื่อสัตย์กับตัวเอง

   “อ๊าาาา อ๊ะ อื้อ”

   “อ่าาาาห์ ฮยอง ซี้ดดด ชอบมั้ยครับ” แท่งเนื้ออวบกระทั้นเข้ามาในตัวซองอุนจนทั้งจุกทั้งเสียวไปหมด

      มือเล็กคว้าคอของคนตรงหน้าเข้ามาจูบอย่างเร่าร้อน เกี่ยวกระหวัดลิ้นกันจนเกิดน่าอายดังขึ้น

      แต่ก็ไม่อายเท่ากิจกรรมที่เรากำลังทำกันอยู่ตรงนี้หรอก

   “ฮ่าาาห์ ฮยอง ผมจะส-เสร็จ ปล่อยพร้อมกันนะครับ ซี้ดดด” สะโพกหนากระทั้นเข้ามาถี่จนร่างเล็กครางไม่เป็นภาษา

   “อ๊ะๆๆ อ๊าาา อ๊างง”

   “อ่าาาส์”น้ำกามอุ่นร้อนถูกฉีดเข้ามาในช่องทางอุ่นจนหมด มินฮยอนถอนกายออกมาเชยชมผลงานของตัวเอง

      ซองอุนรีบโกยอากาศเข้าปอดทันที ยังไม่ทันหายใจได้ปกติก้านนิ้วยาวก็สอดเข้ามาในตัวเขาอีกครั้ง

   “แฮ่ก อ๊ะ! ทำอะไรของนายอีกเนี่ย!!”

   “ก็เอามันออกมาไงครับ ฮยองจะได้ไม่ปวดท้องไง”

   “เอานิ้วของนายออกไปเลยนะ!”

   “ฮยองอย่าดื้อสีครับ” ตีหน้าเครียดทันทีที่อีกฝ่ายดิ้นไม่หยุด

   “...”

   “ดีมากครับ” มินฮยอนช้อนคนตัวเล็กขึ้นแล้วพาไปห้องน้ำเพื่อนนำสิ่งที่ตัวเองฉีดเข้าไปออกมา

      แล้วก็ต่อรอบสอง

.

.

.

.

.

โก แบ็ค ทู เด็กดี

https://my.dek-d.com/ploydevil123/writer/viewlongc.php?id=1789213&chapter=1